به گزارش اکونا پرس،

آن‌گونه که ارزیابی‌های فنی نشان می‌دهد، تحقق این مدل حمل‌ونقل یک دستاورد نهادی است؛ زیرا نیازمند هماهنگی همزمان میان راه‌آهن‌های سه کشور مسیر، گمرکات، فورواردرهای بین‌المللی و شرکت‌های صاحب کالا بوده است. این سطح از هماهنگی، نه‌تنها قابلیت‌های فنی شبکه ریلی ایران را به نمایش گذاشت، بلکه پیام روشنی به بازارهای منطقه ارسال کرد: ایران می‌تواند محور مرکزی انتقال کالا میان شمال اوراسیا و جنوب خلیج فارس باشد.

با ورود نخستین قطار روسی، بندر خشک آپرین پس از تجربه ورود قطار چینی در خرداد، اکنون به کانون جدید ترانزیت کانتینری تبدیل شده است. از ابتدای سال تاکنون ۳۰ قطار به این بندر رسیده و طبق اعلام مسئولان، مذاکرات برای افزایش ترددهای منظم با روسیه و کشورهای CIS در جریان است. این سیاست امکان می‌دهد تا ایران با ترکیب حمل ریلی و جاده‌ای به کشورهایی که فاقد مسیر مستقیم‌اند، مرکز صادرات، واردات و بازصادرات شود.

در سطح کلان، پروژه آپرین و افزایش دفعات حرکت قطارهای روسی می‌تواند فشار هزینه حمل بین روسیه و خلیج فارس را تا ۴۰٪ کاهش دهد و زمان مسیر را به کمتر از دو هفته برساند—مزیتی که جایگاه ایران را در نقشه تجارت منطقه‌ای تثبیت می‌کند. نخستین قطار روسی، در واقع نماد عملیاتی شدن راهبردی‌ست که سال‌ها در اسناد سیاستی ایران و روسیه جریان داشت و اکنون به صورت رفت‌وآمد منظم هر ده روز یک قطار در حال اجرایی شدن است.