ممنوعیت ورود ایرانی‌ها به جام جهانی؛ تنها تحریم آمریکا علیه برخی مسئولان!

زهرا نوری- گرچه متأسفانه رؤسای امروز فوتبال جهان نه‌تنها در برابر این رفتارهای زننده او مقاومتی به خرج نمی‌دهند که حتی جایزه‌ صلح را هم به وی تقدیم می‌کنند تا در کنار جام مسابقات، خودش مدال صلح را به گردن خودش بی‌اندازد. سکانسی که یک کمدی محض بود. جایی که یک جنایتکار که حتی به تحریم دارو و غذا برای سالمندان و بیماران خاص هم رحم نمی‌کند، خودش به خودش در کشور خودش مدال صلح می‌دهد!

حالا همین جنایتکار که خود را صلح‌جو، طلح‌طلب و منجی همۀ جنگ‌های جهان می‌داند، در یک اقدام عجیب اعلام کرده که هواداران چند کشور از جمله ایران حق حضور در جام جهانی فوتبال در آمریکا را ندارند. این اقدام گرچه همان‌طور که اذعان شد با روح حاکم بر ورزش سازگار نیست، ولی واقعیت اینست که آن‌قدرها هم لااقل دربارۀ ایرانی‌ها بد نیست و عموم مردم از این سیاست ناراحت هم نشدند. 

نگاهی به مسافران ایرانی جام جهانی در دوره‌های به خوبی نشان می‌دهد چه افرادی باید در برابر این سیاست ترامپ موضع‌گیری فردی داشته باشند. همان‌هایی که با پول مردم به اسم هوادار به بزرگترین تورنمنت جهان سفر می‌کردند؛ در حالی که وظایفشان چیزهای دیگر بود و لااقل باید به ادعای خودشان هم که شده سطح زندگیشان را تا سطح مردم عادی کاهش دهند. اگر امروز ترامپ ورود این افراد سیاستمدار را به خاک آمریکا ممنوع کرده، خود این سیاستمداران خیلی سال است که آرزوی یک مسافرت خارجی را به دل مردمشان گذاشته‌اند و عملاً با شرایطی که ایجاد کرده‌اند، مردم را از هر سفر خارجی ممنوع کرده‌اند. 

سیاستمدارانی که همیشه بیشترین دسترسی را به امکانات و امکان‌های کشور داشته‌اند، ولی با شرایط اقتصادی که ساخته‌اند، بسیاری از اقشار حتی نمی‌توانند یک سفر دو سه روزه به ترکیه و یا ارمنستان و امارات بروند و خیلی از اقشار حتی در تمام عمر نمی‌توانند یک سفر عمره بروند چه به این‌که بخواهند بلیت آمریکا را رزرو کنند! این ممنوعیت در واقع برای عموم مردم ایران نیست؛ زیرا عموم مردم ایران اصلاً نمی‌‎توانند از مرزها به قصد سفر آن هم از نوع تفریحی خارج شوند، زیرا خود سفر داخلی هم سال‌هاست که از سبد خانوارها حذف شده و نهایت بتوانند سالی یکبار از شهر خود خارج شوند. این ممنوعیت برای آن عده‌ای است که شعار مرگ بر آمریکایشان از بهارستان تا خود کاخ سفید می‌رسید، ولی در این مدت قند در دلشان آب می‌شد و بارها و بارها لحظۀ نشستن هواپیما در فرودگاه‌های این کشور را و لحظۀ نشستن خود در استادیوم‌های این کشور را تصور کرده بودند و با این رویا به خواب رفته‌ بودند!

همان‌هایی که در جام‌جهانی قبلی هم قبل از خود بازیکنان به قطر رسیدند و حالا هم قصد داشتند که با پول بیت‌المال تا فرصت هست، جام جهانی را از نزدیک ببینند، ولی این کار ترامپ باعث شد چمدان‌هایشان را باز کنند و بازی‌ها را مثل بقیۀ مردم از تلویزیون تماشا کنند. البته باید منتظر ماند که فریادهای مرگ بر آمریکای آنها بلندتر شود اما این بار نه به دلیل تحریم و تهدید نظامی و غیره، بلکه به خاطر این‌که ترامپ اجازه نداده آنها به خاک این کشور وارد شوند. این بار سیاست‌های ترامپ، دغدغه‌های این سیاستمداران را هدف قرار داده و نه مردم عادی و عموم جامعه را که آنان عوام‌الناس می‌خوانند. این شاید تنها تحریمی باشد که روی زندگی سیاستمداران اثرگذار باشد.