اکوناپرس گزارش می دهد؛
نقش بیمه دی در مدیریت ریسک آتشسوزیهای صنعتی
بیمه دی نشان داده است مواجهه مؤثر با آتشسوزی صنعتی، به ترکیبی از پرداخت بهموقع خسارت و طراحی دقیق پوششهای مرتبط با توقف تولید نیاز دارد.
بیمه آتشسوزی صنعتی در نگاه عمومی، اغلب بهعنوان ابزاری برای جبران خسارت پس از حادثه تعریف میشود؛ در حالیکه تجربه واحدهای تولیدی و تحلیل تجربه بیمه دی در طراحی و مدیریت ریسکهای صنعتی نشان میدهد بحران واقعی، نه در لحظه وقوع آتشسوزی، بلکه در فاصله میان حادثه و بازگشت به تولید شکل میگیرد. این فاصله، جایی است که کیفیت طراحی بیمهنامه، میزان شناخت بیمهگذار از ریسک و نحوه مداخله شرکت بیمه، بهویژه در مدل اجرایی بیمه دی، آینده یک بنگاه صنعتی را تعیین میکند.
بررسی تجربه بیمه دی در مواجهه مستقیم با ریسکهای صنعتی نشان میدهد این شرکت با سهم قابل توجهی از واحدهای تولیدی متوسط و بزرگ در رشته آتشسوزی سروکار دارد. افزایش قراردادهای صنعتی در پرتفوی آتشسوزی ، باعث شده فرآیند صدور بیمهنامه از حالت شکلی خارج شده و ارزیابی فنی ریسک در به یکی از نقاط تصمیمساز در ورود به این قراردادها تبدیل شود. در بخش قابل توجهی از بیمهنامههای صنعتی صادرشده توسط بیمه دی، بازدید کارشناسی و تحلیل شرایط ایمنی، دیگر یک توصیه جانبی نیست، بلکه پیششرط صریح پذیرش ریسک محسوب میشود.
دادههای خسارت استخراجشده از پروندههای آتشسوزی نشان میدهد بسیاری از بنگاهها همچنان آتشسوزی را معادل تخریب فیزیکی داراییها میدانند، در حالیکه در بررسیهای ثبتشده در این شرکت، زیان ناشی از توقف تولید، اختلال در اجرای تعهدات و از دست رفتن بازار، در موارد متعددی سنگینتر از خسارت مستقیم ماشینآلات و ساختمان بوده است. همین واقعیت باعث شده پوشش عدمالنفع در بیمهنامههای صنعتی بیمه دی بهتدریج از یک پوشش تکمیلی به یکی از ارکان اصلی طراحی بیمهنامه تبدیل شود.
یکی از اصلیترین نقاط تنش پس از وقوع خسارت، از منظر تجربه عملی بیمه دی، مسئله کماظهاری سرمایه است. بررسی اختلافات ثبتشده در پروندههای آتشسوزی صنعتی این شرکت نشان میدهد بخش قابل توجهی از نارضایتی بیمهگذاران، نه ناشی از ماهیت حادثه، بلکه نتیجه فاصله میان ارزش واقعی داراییها و سرمایه بیمهشده در زمان صدور بیمهنامه است. در همین چارچوب، بازبینی سرمایه و تطبیق آن با قیمتهای واقعی تجهیزات و مستحدثات صنعتی، به یکی از محورهای اصلی ارزیابی ریسک در بیمه دی تبدیل شده است؛ اقدامی که هرچند میتواند هزینه اولیه بیمهگذار را افزایش دهد، اما در عمل از بروز اختلافات فرسایشی و چالشهای حقوقی در مرحله پرداخت خسارت جلوگیری میکند.
تحلیل فنی حوادث ثبتشده در پروندههای بیمه نشان میدهد آتشسوزیهای صنعتی غالباً محصول یک عامل منفرد نیستند، بلکه حاصل تجمع ریسکهای کوچک و نادیدهگرفتهشدهاند؛ از نقص سیستمهای برقی و فرسودگی ماشینآلات گرفته تا خطای انسانی و ضعف استانداردهای ایمنی. در این میان، نقش بیمهگر در مدل کاری بیمه دی به شناسایی ریسک محدود نمیشود، بلکه توصیههای اصلاحی پیش از صدور بیمهنامه، در موارد متعددی به کاهش شدت و دامنه خسارت در حوادث واقعی منجر شده است. این تجربه نشان میدهد بیمه میتواند در کنترل «ابعاد حادثه» نقش ایفا کند، نه فقط در جبران پیامدهای مالی آن.
پس از وقوع آتشسوزی، کیفیت مدیریت خسارت از نگاه عملکرد به عاملی تعیینکننده در حفظ یا تضعیف بنگاه تبدیل میشود. تجربه نشان میدهد تأخیر در اعلام خسارت، نقص مستندات فنی یا نبود هماهنگی مدیریتی از سوی بیمهگذار، میتواند فرآیند رسیدگی را طولانی کرده و فشار مضاعفی بر نقدینگی واحد صنعتی وارد کند. در مقابل، پروندههایی که با ارتباط ساختارمند و همراهی فنی میان بیمهگذار و بیمه دی پیش رفتهاند، فرآیند تعیین خسارت و پرداخت را با اختلال کمتری تجربه کردهاند؛ موضوعی که نشان میدهد در الگوی بیمه دی، کارکرد بیمه بهمراتب فراتر از پرداخت خسارت در انتهای مسیر تعریف شده است.
حجم تعهدات صنعتی بیمه دی در رشتههای مرتبط با فعالیتهای تولیدی، از جمله آتشسوزی و پوششهای مکمل آن، تصویر روشنی از مواجهه عملی این شرکت با ریسکهای واقعی اقتصاد تولیدمحور ارائه میدهد. تجربه انباشته بیمه دی در این حوزه نشان میدهد بیمه آتشسوزی صنعتی زمانی معنا پیدا میکند که بهعنوان بخشی از سیستم مدیریت ریسک واحد تولیدی طراحی شود؛ سیستمی که از شناسایی پیشینی خطر آغاز شده و تا مدیریت بحران و بازسازی پس از حادثه امتداد دارد. در چنین نگاهی، بیمه دیگر یک هزینه اجتنابناپذیر نیست، بلکه در رویکرد بیمه دی به ابزار تابآوری بنگاه در برابر شوکهای پرهزینه و پیشبینیناپذیر تبدیل میشود.
https://www.econapress.com/fa/tiny/news-125288
ارسال نظر