به گزارش اکونا پرس،

وی مرد ایده های بزرگ و بلند پروازانه بود، به چیزهایی فکر می کرد که هنوز در مخیله دیگران نمی گنجید، از همه چیز بزرگ ترین و بهترینش را می خواست و همانطور که می دانید آلمانی ها مهندسان فوق العاده ای بوده و هستند، بهترین ها در دنیا. در دوران هیتلر پیشرفت های بزرگی در زمینه علم و تکنولوژی در آلمان رخ داد که اغلب آن ها در حوزه نظامی یا تکنولوژی های مربوط به ارتش و جنگ بود؛ از ساخت بزرگ ترین تانکی که بشر تاکنون ساخته تا موشک های هدایت شونده و بسیاری نوآوری های جاه طلبانه دیگر در حوزه نظامی.
اما آدولف هیتلر ایده فوق العاده دیگری نیز داشت. او می خواست بزرگ ترین ورزشگاهی که تا آن زمان جهان به چشم دیده بود را نیز به نام خود و کشورش بسازد، ورزشگاهی که صدها هزار نفر را در خود جای می داد اما شروع جنگ جهانی دوم نگذاشت که چنین ایده فوق العاده ای به حقیقت تبدیل شود. ورزشگاه «داچ استادیون» (Deutsches Stadion) به معنای «ورزشگاه آلمان ها» بیش از ۷۹۲ متر طول داشت و دستکم ۴۰۰٫۰۰۰ نفر را در خود جای می داد، تماشاگرانی که آخرین آن ها در ارتفاع بیش از ۹۰ متری از سطح زمین روی صندلی های مخصوص می نشستند.
در ابتدا، برای این که آدولف هیتلر بتواند نمایی کوچک از ورزشگاه مورد انتظار خود را مشاهده کند، بخش کوچکی از کل پروژه در شهر نورنبرگ ساخته شد که امروز تنها همان قسمت از پروژه عظیم ساخت بزرگ ترین استادیوم جهان برجای مانده است. نباید این ورزشگاه را با ورزشگاهی به همین نام در شهر برلین اشتباه گرفت که در سال ۱۹۱۳ ساخته شده و توسط دولت نازی در سال ۱۹۳۳ تخریب شد. شهر نورنبرگ که در ایالت باواریا در جنوب آلمان واقع شده، مرکز گردهمایی ها و مراسمات سالانه حزب نازی- راهپیمایی سالانه و مشهور نازی ها- بود و هیتلر قصد داشت از ورزشگاه بزرگ خود هم برای مسابقات المپیک و هم اجرای مراسم و رژه های حزبی خود استفاده نماید.