پسران خوب فوتبال؛ پرچمداران اعتراض به ژنرال

مهدی ترابی شب گذشته در مصاحبه ای در مورد دلیل نرفتن به اردوی تیم ملی فوتبال توضیحاتی داد که به حق بود.

«حضور در تیم ملی فوتبال برای برخی از بازیکنان تضمین شده است» این چکیده صحبت مهدی ترابی است که معتقد است سلیقه‌های شخصی بازیکنان را ملی پوش می‌کند نه توانایی فنی!

این ادعای پسری است که در فوتبال ایران خوشنام است و کسی از او بد اخلاقی و بی اخلاقی ندیده است. بازیکنی متعهد که در بیشتر بحران‌های پیش رو در کشور چه در عرصه اجتماعی و چه ورزشی همیشه بار مثبت برای ایران به همراه داشته است.

 پس غیبت در اردوی تیم ملی فوتبال به نشانه اعتراض و در حمایت از شایسته‌های جا مانده را نمی‌توانیم با شگرد همیشگی که تیم ملی بزرگ است و کسی برای تیم ملی طاقچه بالا نمی‌گذارد قیاس کنیم.

ترابی نشان داده اخلاق مداری و وطن پرستی و احترام به دیگران در ذات اوست و در قضیه انتقال او از پرسپولیس به تراکتور هم مشهود بود چرا که این بازیکن کمترین هجمه را از سوی هواداران تیم سابق خود متحمل شد.

مهدی ترابی با اظهاراتش در مورد تیم ملی فوتبال یاد آور صدای خاموش احمد نوراللهی شد جایی که قلعه نویی برای جا دادن به امید ابراهیمی سن و سال دار، احمد را قربانی کرد.

آن روز هم نوراللهی تیم ملی را رها کرد و رفت و این نشانه اعتراض به تصمیمات سلیقه‌ای سرمربی تیم بود.

نوراللهی هافبک با اخلاق و خلاق مدت‌های زیادی است تیم ملی را از دست داده است و امروز مهدی ترابی صدای نوراللهی شد، صدای دانیال اسماعیلی فر شد صدای ده‌ها بازیکنی شد که لباس تیم ملی حقشان بود و این حق را به بهانه‌های مختلف از آنها گرفتند.‌

می‌دانیم مثل دوره‌های قبل پاسخ به اعتراض‌های امثال ترابی و نوراللهی چیست؟

«سرمربی تیم ملی نفر اول است و حق دارد بازیکنانش را خودش انتخاب کند

بازیکن حق ندارد در مورد چگونگی انتخاب‌های سرمربی اظهار نظر کند

پیراهن تیم ملی آنقدر بزرگ است که کسی حق ندارد برای آن ناز کند»

اینها مواردی است که حتما امروز و فردا از زبان فدراسیونی‌ها و قلعه نویی خواهد شنید.

بهتر است به همین استناد کنیم آری پیراهن تیم ملی ایران با ارزش است و کسی حق ندارد برای منافع شخصی از آن استفاده کند، اما این فقط برای بازیکن صدق می‌کند؟

آیا گرفتن فرصت درخشش برای یک ایرانی در تیم ملی با توجه به همان اصل ارزشمند بودن پیراهن تیم ملی، آیا تفاوتی با ترک اردوی تیم ملی دارد؟

پشت پرچم سه رنگ ایران و پشت پیراهن تیم ملی اتفاقات را رقم می‌زنیم و اگر کسی اعتراض کرد با اعتبار همین پیراهن رسوایش می‌کنیم. این شگرد برخی افراد برای استفاده از باند خودشان در تیم ملی است و اتفاقا دهان پر کن هم هست.

نوراللهی و ترابی ۲ نمونه هستند که اتفاقا هر دو از بازیکنان خوب و به نوعی الگوی اخلاقی برای دیگر بازیکنان فوتبال هستند و به این ترتیب باید لباس تیم ملی را از دست بدهند، چون ژنرال اینگونه می‌خواهد.

ترابی به معیار‌های مختلفی برای دعوت به تیم ملی که اتفاقا استاندارد هم هست اشاره کرد و می‌دانیم پاسخی برای این سوال ترابی نخواهند داشت و تا بتوانند بازیکن را نزد مردم خراب خواهند کرد و برچسب بی غیرتی به بازیکنان خواهند زد.

آیا برای دعوت از بازیکنانی که حتی تیم نداشتند و در اوج نا آمدگی پیراهن تیم ملی را پوشیدند پاسخی خواهید داشت؟

وقتی بازیکنی پیش از جام جهانی اینگونه اعتراض می‌کند به قیمت اینکه رنگ جام جهانی را نبیند؛ حتما دلیل واضحی دارد چرا که بحث مهدی ترابی فقط نورالهی نیست یا فقط دانیال اسماعیلی فر نیست.

مهدی ترابی صدای اعتراض به سیستم غلط حاکم بر فوتبال ملی کشور است که منجر به ناکامی درازمدت فوتبال در عرصه‌های بین المللی شده است.

امروز باید منتظر پاسخ سرمربی تیم ملی باشیم که پیراهن «تیم ملی از هر نامی بزرگتر است»، اما از سرمربی می‌خواهیم در خلوت خودش به فهرست‌های دعوت شده نگاهی بیندازد آیا همه بر حسب توانایی بوده است یا...

قلعه نویی معتقد بود ایران ۸ سال دفاع مقدس کرد شهید داد یه یک وجب خاک میهن را ندهد، چون تمامیت ارضی ما خدشه دار نشود، اما همین ژنرال بدون در نظر گرفتن استاندارد‌های فنی، بغل بغل فرصت را از شایسته‌ها گرفته است فقط به یک دلیل «من سرمربی هستم و بازیکنانم را من انتخاب می‌کنم»

در ایندوره فیفا شرایط را مهیا کرد و راحت رفتیم جام جهانی، اما همینقدر راحت هر بر می‌گردیم اگر تفکر همان تفکر باشد و چشم‌ها باز نشود.