به گزارش اکونا پرس،

در شرایطی که اقتصادهای پیشرو جهان با تکیه بر فرهنگ، هنر و صنایع خلاق به دنبال خلق مزیت‌های رقابتی نوین هستند، ایده تأسیس بزرگ‌ترین موزه هنرهای اسلامی جهان در ایران همچنان در وضعیت بلاتکلیف قرار دارد. این طرح که از سال ۱۳۹۸ مطرح شده، نه یک پروژه نمادین، بلکه تلاشی راهبردی برای تبدیل سرمایه تاریخی و هنری ایران به قدرت اقتصادی و فرهنگی تلقی می‌شود.

کارشناسان حوزه فرهنگ معتقدند موزه‌های بزرگ امروز، تنها نهادهای نمایش آثار نیستند، بلکه به ابزار نفوذ فرهنگی، زیرساخت اقتصاد ملی و پیشران توسعه پایدار تبدیل شده‌اند. از این منظر، نبود یک موزه مرجع هنر اسلامی در ایران، به معنای حذف تدریجی کشور از اقتصاد نوظهور هنر اسلامی است؛ اقتصادی که با توجه به رشد جمعیت مسلمانان جهان، نقش فزاینده‌ای در آینده خواهد داشت.

سیده محبوبه کاظمی دولابی، پژوهشگر هنرهای ایرانی–اسلامی، با تأکید بر ضرورت ملی این طرح، معتقد است ایران با پشتوانه تمدنی خود می‌تواند به‌طور واقعی و اقتصادی جایگاه پایتخت فرهنگی و هنری جهان اسلام را تثبیت کند. به گفته او، مهم‌ترین موانع اجرایی این پروژه، نبود متولی واحد، فقدان مدل اقتصادی شفاف، ناپایداری مدیریتی و نگاه صرفاً کالبدی به مفهوم موزه بوده است.

در حالی که کشورهایی مانند مصر با اجرای ابرپروژه‌های فرهنگی، روایت تمدنی خود را در سطح جهانی تثبیت کرده‌اند، تعویق بیشتر این طرح در ایران به معنای واگذاری روایت هنر اسلامی ایرانی به دیگران خواهد بود؛ فرصتی که به باور کارشناسان، هنوز از دست نرفته، اما زمان تحقق آن محدود است.

بزرگ‌ترین موزه هنرهای اسلامی موزه هنر اسلامی ایران اقتصاد فرهنگ قدرت نرم ایران هنر ایرانی اسلامی دیپلماسی فرهنگی موزه‌های بزرگ جهان