به گزارش اکونا پرس،

همان طور که می‌دانید دولت به صورت انحصاری فروش میعانات گازی نفت و به طور کل انرژی را در اختیار خود دارد.  دولت صادرات ناشی از فروش این اقلام را برای خود متصور است اما سوال اینجاست که پس از گذشت  پنج دهه دولت‌ها از این منابع چطور استفاده کردند؟وضع موجود گویا است که دولت ها از فروش و صادرات منابع انرژی کشور به خوبی استفاده نکردند در واقع برخی از دولتها به جای آنکه منابع ارزی را صرف پروژه‌های عمرانی و مولد کنند، صرف بودجه‌های جاری  کرده‌اند.

 اما مهم‌ترین اشتباهات تکرار شونده در مدیریت منابع ارزی توسط دولت ها شامل، پایین نگه داشتن نرخ ارز به صورت مصنوعی، واردات کالایی که امکان ساخت داخل آن وجود دارد، پرداخت هزینه‌های جاری و یارانه ها در قالب بودجه های سنواتی، کسری بودجه مزمن و ایجاد تورم بالا در اقتصاد است.

 طبق قانون پنجم توسعه صندوق توسعه ملی با اهداف اعطای تسهیلات به بخش‌های خصوصی تعاونی و بنگاه های اقتصادی ،اعطای تسهیلات صادرات خدمات فنی، اعطای تسهیلات خرید به طرف‌های خریدار کالا و خدمات ایرانی در بازارهای هدف صادراتی ایجاد شد. اما همین صندوق توسعه ملی با دست اندازی های دولت به  تامین اهداف دولتی مبدل شده است.

اما طبق قانون مقرر شد تا سالانه ۲۰ درصد از درآمدهای ارزی دولت وارد صندوق توسعه ملی شود و هر سال دو درصد به آن افزوده شود که این اتفاق محقق نشد و از زمان تصویب قانون پنجم توسعه تاکنون باید ۳۸ درصد از منابع ارزی دولت به صندوق توسعه ملی تزریق شود.

این درحالی است که در سال ۱۳۹۷ حدود ۲۱ هزار میلیارد تومان، در سال ۱۳۹۸ حدود ۴۰ هزار میلیارد تومان در سال ۱۳۹۹ حدود ۷۲ هزار و ۱۳۰ میلیارد تومان  توسط دولت از صندوق توسعه ملی برداشت شده است.این در حالی است که مقدر شده بود تا در بودجه سال ۱۴۰۰ از صندوق توسعه ملی ۷۵۰۰۰ میلیارد تومان برداشت شود که با مخالفت مقام معظم رهبری مواجه شد.