به گزارش اکونا پرس،

به‌نقل از روابط‌عمومی اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان مرکزی،  در نامه ای خطاب به استاندار  استان مرکزی ابلاغ شد: «در اجرای بند ۱۲ از ماده ۳ ‌قانون اساسنامه سازمان میراث‌فرهنگی کشور مصوب ۱۳۶۷ و مواد مربوطه از قانون راجع‌به حفظ آثار ملی مصوب سال ۱۳۰۹ و نظام‌نامه اجرایی آن، نقشه محدوده عرصه، حریم و ضوابط حفاظتی و معماری مربوط به آثار ملی فرهنگی‌تاریخی واقع در شهرستان خمین که به شرح ذیل در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، ابلاغ می‌شود.»

وزیر میراث فرهنگی در این نامه به استاندار مرکزی تاکید کرد: «محدوده حریم آثار مذکور تحت حفاظت و نظارت این وزارتخانه است و هرگونه دخل و تصرف در محدوده حریم و تخلف از ضوابط حفاظتی مقرر، برابر مواد ۵۵۸ لغایت ۵۶۹ از کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی "تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده" جرم محسوب می‌شود و مرتکب مشمول مجازات‌های قانونی خواهد شد.»

این بناها شامل: قعه شاهزاده عبداله به شماره 27838 در تاریخ 01/09/1388، بارک امیر حشمت (ارگ تاریخی میشیجان) به شماره 29705 در تاریخ 16/11/1389 ، اندورنی بارک امیر حشمت  به شماره 33235 در تاریخ 13/11/1399

در فرآیند برنامه‌ریزی برای ابنیه، مجموعه‌ها و محوطه‌های تاریخی، تشریح خطوط عرصه  حریم این آثار به‌منزله بخشی از شناسایی و توصیف محسوب شده است و تعریف حریم و وضع مقررات مربوط به نواحی مختلف واقع در آن، به‌مثابه بخشی از ارزیابی صورت گرفته در خصوص زمینه‌های قانونی ورود به موضوع حفاظت از اثر به شمار می‌رود.

حریم‌های میراث‌فرهنگی علاوه بر اهمیتی که به لحاظ ملزومات قانونی برای بناها و محوطه‌های تاریخی دارند، برای اطمینان از مدیریت بهتر و صیانت از آنها نیز به‌مثابه ابزاری ضروری هستند. به همان اندازه که نداشتن حریم می‌تواند خطری جدی برای انسجام محوطه‌های تاریخی و میراث‌فرهنگی به دنبال داشته باشد، تعریف نادرست حریم که به‌روشنی تمامی جنبه‌های قانونی و برنامه‌ریزی مرتبط با آینده اموال فرهنگی را در نظر نگرفته است، خطرآفرین خواهد بود.