فرج امیدی در گفتگو با «روزگارما» با اشاره به اهمیت حمایت از بخش تجارت، این مهم را لازمه توسعه‌یافتگی اقتصادی کشور دانست و گفت: از دیرباز، هر کشوری که در تجارت پیشرو بوده است، در اقتصاد نیز سرآمد زمان خود بود. امروزه نیز تجارت به حدی مهم است که حتی برخی از کشورها در زمان صلح، امکانات نیروهای نظامی و ارتشی خود را نیز برای توسعه آن به کار می‌گیرند.

وی افزود: بکارگیری توان ارتش در بخش اقتصاد یک کنایه است که نشان می‌دهد توان اقتصادی نیز به اندازه توان نظامی در امنیت یک کشور نقش و اهمیت دارد.

امیدی با اشاره به لزوم رقابت‌پذیری در بازار جهانی، شناسایی مزیت‌های رقابتی را یک اصل دانست و ادامه داد: اینکه توقع داشته باشیم در همه محصولات، به عنوان صادرکننده عمل کنیم یک اشتباه استراتژیک و ناشی از کارنابلدی و رفتار غیرکارشناسانه است چراکه هیچ کشوری حتی بزرگترین اقتصادهای جهان نیز نمی‌توانند چنین کاری را انجام دهند. این موضوع حتی اگر به فرض محال استعداد و ظرفیت آن هم وجود داشته باشد، همچنان صرفه اقتصادی ندارد.

این بازرگان ادامه داد: در وهله اول باید حوزه‌های مزیت‌دار کشور شناسایی و بعد از آن، در یک چارچوب منطقی روی آنها تمرکز کرد. هدایت سرمایه‌های بخش خصوصی و دولتی به سمت این حوزه‌ها و توسعه کیفی و کمی محصولات آنها به منظور افزایش صادرات،‌ از دیگر اقدامات بعدی است که البته باید در ذیل آن بازارسازی و بازاریابی منطقی نیز ایجاد شود تا کارخانجات و تولیدی‌های متعددی پیرامون آنها تجیهز و یا حتی در صورت نیاز تشکیل شود.

امیدی با بیان اینکه تجارت یعنی توازن منطقی بین صادرات و واردات، یادآور شد: واردات و صادرات دو روی سک سکه‌اند. امروزه بزرگترین صادرکنندگان جهان، در زمره بزرگترین واردکنندگان نیز هستند اما تفاوت در اینست که آنها توانسته‌اند ارزش صادراتی را در عددی بالاتر از واردات تنظیم کنند. از سوی دیگر، در این کشورها همواره تصمیمات اقتصادی بر مبنای اصل هزینه-فایده انجام می‌پذیرد و به همین دلیل است که کفه صادرات تا این اندازه سنگین و اقتصادشان تا بالاترین حد بزرگ و پویاست.

بخش خصوصی تجارت جهان رقابت واردات