چرا برجام همچنان بهترین گزینه است؟

محسن ماندگاری در ادامه یادداشت خود در «خبرآنلاین» نوشت:

۱.  تقریبا تمام مسئولان کشور، چه اصولگرا و چه اصلاح‌طلب از سال ۹۱ و با تشدید تحریم‌های فلج‌کننده که ادامه آن می‌توانست به فروپاشی اقتصاد کشور منجر شود، در مذاکره مستقیم یا غیرمستقیم با آمریکا برای دستیابی به توافقی آبرومندانه اتفاق نظر داشتند. آنها بخوبی می‌دانستند که ادامه این مسیر غیرممکن است بخصوص آنکه برخلاف امروز، ایران در آن مقطع زمانی در جامعه جهانی منزوی و بشدت تنها شده بود به گونه‌ای که حتی چین و روسیه، اصلی‌ترین متحدان ایران نیز به قطعنامه‌های ضدایرانی تحریم رای مثبت داده و در کنار آمریکا قرار گرفته بودند.

۲. برجام باوجود برخی کاستی‌های آن، بهترین توافق ممکن برای ایران و قدرت‌های بزرگ بوده است. برخلاف ادعای تندروهای داخلی، مذاکره‌کنندگان ایرانی آنچنان قرارداد خوبی بسته بودند که جمهوری‌خواهان آمریکا و بویژه ترامپ، مرتب دولت اوباما را به سبب کوتاه آمدن و امتیازهای فراوان به ایران شماتت کرده و اکنون هزینه خروج از برجام را پرداخت کرده‌اند. مهم‌تر آنکه تصور کنید مذاکرات هسته‌ای در دوره اوباما به برجام ختم نشده بود و ایران و ۱+۵ پس از روی کارآمدن ترامپ، قصد تصمیم‌گیری برای توافق هسته‌ای یا رویارویی (تشدید تحریم‌ها و چه بسا تهدیدهای نظامی) داشتند. آیا تصور اینکه متن توافق ایران و ۱+۵ در دوره ترامپ بهتر - حتی یک ذره بهتر - از متن کنونی برجام نوشته شود ممکن بود؟ بجز توافق، گزینه دیگر برای ایران، مقاومت و تشدید تحریم‌ها و چه بسا تهدیدهای نظامی بود.

۳. بیایید فرض کنیم سه سال قبل برجامی شکل نگرفته بود. ما اکنون کجا ایستاده بودیم؟ قطعا از نظر هسته‌ای پیشرفت‌های چشمگیری کرده بودیم اما آیا به بازدارندگی اتمی رسیده بودیم؟ آیا تحریم‌های فلج‌کننده توانی برای ما باقی گذاشته بود؟ آیا مثل امروز که برای اولین بار تمام قدرت‌های جهان در حمایت از ایران رو در روی رئیس‌جمهوری آمریکا ایستادند، هیچ کشوری حاضر به حمایت از ما که نه، فقط مراوده اقتصادی با ایران می‌شد؟ فقط به این فکر کنید که اگر برجام نبود و ما همچنان در انزوای بین‌المللی بوده و افکار عمومی در جهان همچون سال‌های قبل از ۹۲ علیه ایران بسیج شده بود، آیا ترامپ تحت تاثیر تشویق‌های دیکتاتورهای عرب خلیج فارس و بنیامین نتانیاهو برای جنگ‌افروزی علیه ایران لحظه‌ای تردید می‌کرد؟

۴. برجام منافع پنهان (سیاسی) و آشکار (اقتصادی) بسیاری برای ایران داشته است. منتقدان ظاهربین تنها وجه آشکار آن را درک می‌کنند در حالی که منافع پنهان و غیرمستقیم برجام آنقدر زیاد بوده که به احترام مذاکره‌کنندگان شجاع ایرانی کلاه از سر برداریم.