کشور در سال‌های بعد از انقلاب خاصه از اواسط دهه ۷۰ شمسی به بعد توانست با جهت‌گیری‌های مناسب خیلی زود خود را به عنوان قطب علمی در بسیاری از شاخه‌ها و رشته‌‎ها در منطقه و حتی در جهان معرفی کند. همین روند باعث شد که خیلی زود در رده‌بندی تولید علم نیز ایران با بهبود شاخص‌ها، به رتبه‌های بالا دست یابد و حتی جایگاه خود را تثبیت کند.

سیاست‌های کشور گرچه در بخش تولید علم و دانش و حتی حصول فناوری خیلی زود میسر شد اما واقعیت اینست که در این زنجیره همواره ارتباط با صنعت، حلقه مفقوده بوده و هست که همین عامل هم سبب شده دانش‌آموختگان دانشگاهی نتوانند اثرگذاری مطلوبی در جامعه بومی به جا بگذارند و شاخص‌هایی مانند اشتغال و کارآفرینی را نه تنها بهبود ندادند بلکه مسئله شغل تخصصی و موثر به یکی از دغدغه‌های دانش‌آموختگان تبدیل شد. به بیان ساده، دانشگاه نتوانست آنگونه که در تولید دانش و انجام پژوهش و تحقیق موفق بود، در آخرین حلقه یعنی اثرگذاری در جامعه ضعیف عمل کرد.

فقدان آموزش‌های کاربردی، عدم‌مهارت‌آموزی به دانشجویان، فقدان آگاهی نسبت به نیازهای جامعه بومی، عدم‌توانمندی عملیاتی دانش‌آموختگان، ضعف در انجام کارگروهی و همچنین آشنا نبودن با محیط‌های کار واقعی، از مهمترین عوامل این موضوع است. علاوه بر آن، دانشگاه همواره در برقراری ارتباط با صنعت دچار چالش بوده بطوریکه نه دانشگاه توان صنعت را قبول داشت و نه صنعت وقعی به دانش و تخصص دانشگاهیان می‌گذاشت. در واقع بی‌اعتمادی بین صنعت و دانشگاه به حدی وجود داشت که حتی در معدود مواردی که ارتباط نظام‌مند آن دو به نتیجه رسیده نیز استمراری در ارتباط وجود نداشته باشد.

در این بین دانشگاه علمی-کاربردی از سال گذشته با پذیرش رئیس دانشگاه علمی کاربردی توسط دکتر حسین بلندی، رسالت ویژه‌ای را بر عهده گرفته است. این دانشگاه از سال گذشته با ورود ایشان تلاش داشته و دارد که سرفصل دروس خود را مبتنی بر نیازهای جامعه تدوین و ارائه کند. در واقع دانشگاه علمی-کاربردی به دانشگاهی تبدیل شده که تلاش دارد در وسط میدان صنعت و جامعه نقش‌آفرینی کند و در این مسیر نیروی انسانی متخصص را برای ورود به صنایع مرتبط تربیت کند که در کنار دانش و علم روز، مهارت عملیاتی را نیز بالا ببرد که می‌تواند به عنوان یک عضو در اکوسیستم توسعه‌ای کشور، حداکثر نقش‌آفرینی را داشته باشد. به همین منظور در طی این مدت تلاش شده که تمام آنچه به دانشجو ارائه می‌شود، مواردی‌ باشد که مورد بخش‌های مختلف صنعت و جامعه است. با یک نگاه کلی می‌توان ادعا کرد تنها علمی که در دانشگاه علمی-کاربردی آموزش داده می‌شود مشتری‌مداری است و در مسیر تعالی و توسعه جامعه کاربرد دارد.

یکی دیگر از رویکردهای جدید این دانشگاه اینست که بتواند علم را به فعالان واقعی بازار تزریق کند. در واقع داشنگاه علمی-کاربردی تنها و تنها دانشگاهی برای یافتن شغل نیست بلکه فعالان بازار کار در بخش‌های مختلف می‌توانند برای بهبود کیفیت خدمات و فعالیت خود، علم روز مرتبط با حرفه و شغل خود را فرابگیرند.

این دانشگاه اما در مسیر خود افت و خیزهای بسیاری داشته که برخی از آنها در دوره‌های خاصی صورت گرفته است. در واقع این دانشگاه در برخی از دوره‌ها مانند یکسال گذشته، با سرعت بیشتر و کیفیت بالاتری به سمت اهداف خود حرکت کرده است. در همین یکسال گذشته، طبق آمار رسمی علیرغم فراگیری ویروس کووید ۱۹، دانشگاه علمی-کاربردی نه تنها فعالیت خود را متوقف و یا حتی کند نکرد، بلکه تلاش کرد با مدیریت بحران و انطباق داشته‌ها و ظرفیت‌های خود با فضای ایجاد شده، با کیفیتی مطلوب از خود بروز دهد. این دانشگاه حتی در این مدت نیز از ارتباط با صنعت که جزء لاینفک ماموریت‌ها و رسالت‌های آن است نیز غافل نشد و این ارتباط را تعمیق داد که این مهم نقش بسزایی در ارتقاء مهارت‌های دانشجویان این دانشگاه در صنعت و مشاغل مربوطه داشت.

نکته مهم دیگر اینکه دانشگاه علمی-کاربردی در حوزه کارآفرینی که امروز به یکی از دغدغه‌های اصلی کشور و حاکمیت تبدیل شده، در همین یکسال گذشته توانست کارنامه درخشانی از خود بر جا بگذارد. در واقع این دانشگاه در دوره یکسال گذشته علیرغم تعطیلی مداوم به دلیل رعایت پروتکل‌های بهداشتی ابلاغ‌شده از سوی ستاد مقابله با کرونای کشور و وزارت بهداشت، بسته‌های آموزشی مناسبی را به دانشجویان ارائه و زمینه را برای ارتقاء توانمندی آنان برای حضور در بازار کار در دو قالب خوداشتغالی و کارآفرینی فراهم کند.

همچنین دکتر بلندی به همراه هیات همراه خود در دانشگاه علمی کاربردی در طی مدت قبول مسئولیت توانست در جهت اهمیت و توانمند سازی حدود ۶۰۰ مرکز زیر مجموعه، لغو مصوبه های آموزشی غیر علمی که در دوره های گذشته تعریف شده بود و همچنین برنامه‌ریزی دقیق و اجرایی برای ثبت نام داوطلبان دانشگاه کمک قابل توجهی کند.

مدیریت بحران دانشگاه علمی-کاربردی در مدت یکسال گذشته یکی از نمونه‌های موفق مواجه به مخاطرات طبیعی و یا دست‌اندازهای ایجاد شده در مسیر توسعه است. پذیرش شرایط موجود و شناسایی و احصاء ظرفیت‌ها و نیازهای موجود و در نهایت انطباق آنها با یکدیگر و نهایتاً طراحی برنامه‌ای دقیق و کارشناسانه برای استمرار د رفعالیت‌ها، همگی از نکاتی بود که این دانشگاه در یکسال گذشته به خوبی انجام داد و همین موضوع سبب شد با وجود آموزش مجازی اغلب سرفصل دروس‌، خللی در عملکرد و برون‌دادهای این دانشگاه ایجاد نشود.

ایران دانشجو رئیس دانشگاه علم و دانش مدیریت بحران